Dag 24

3 juni

Vanmorgen na het ontbijt hebben we eerst mos verzameld, een vuilniszak vol. Voor op het dak van ons afdak. Hopelijk blijft het nog een weekje goed in de vuilniszak. Daarna vertrokken naar de volgende camping. De caravan aangekoppeld en rijden maar weer. Marja heeft de route uitgestippeld en stelt de navigatie in. Weer een mooie route, dit land blijft gewoon boeiend waar je ook komt en rijd. Op een gegeven moment vroeg ik toch eens aan Marja: “heb je wel goed op de kaart gekeken? Mag je hier wel de bergen in met een caravan? We gingen in de tweede versnelling omhoog en in de haarspeldbochten zelfs in de eerste versnelling. Ik keek mee op de kaart en het klopte, we mogen hier rijden met caravan.
niet dat ik bang was maar de boetes zijn hier niet mals als je een overtreding begaat. We stegen binnen de kortste keren van 500 meter naar 1243 meter hoogte. Hellingen van 12% was hier heel gewoon.
Maar wat was het hier toch weer mooi. Rob Geus zou hier de sticker hebben uitgedeeld en het zeker niet kansloos hebben gevonden. Het leek wel weer of we op wintersport waren. we reden tussen de langlaufers door naar boven en weer naar beneden over wegen waar je voorzichtig moest rijden omdat je niet weet wat er achter de heuvel tevoorschijn komt. Het kan zomaar weer een camper zijn of een grote vrachtwagen. De rit duurde lang en ik zei tegen Marja: We gaan hierboven staan midden in de sneeuw en overnachten op een parkeerplaats. Ik zag het wel zitten, boven op een berg en midden in de sneeuw. Helaas dacht Marja daar anders over en wilde haar nieuwe “don sjekkie” niet uit de kledingkast halen. Ik denk dat ze aan mooi weer toe is. Ze is vast jaloers op jullie dag van 30 graden. Ik ben doorgereden naar beneden. We vonden daar een mooie camping aan de voet van een waterval, de zoveelste alweer. Maar die watervallen blijven boeien, wat een wonder der natuur. En het blijft maar doorgaan dat water. Houdt het dan nooit op?

Tijdens het rijden dwaalde mijn gedachte af. Wat is het mooi voor de jeugd om hier op te groeien. Geen alcohol, geen wiet en amper verkeer op de weg. Toch moet je hier als ouders oppassen wat je zegt. Want zomers wordt het niet donker zoals ik al eerder vertelde. Als je kind hier in Mei aan je vraagt: Mam, mag ik buiten spelen? En je zegt per ongeluk: Tuurlijk schat, maar denk erom, voor het donker thuis zijn hoor! Dan is de kans groot dat je ze in oktober pas weer sterk vermagerd aan tafel hebt zitten met de vraag: Wat eten we vanavond?
Je kan dan niet boos worden want ze hebben je gehoorzaamd.
Ik geloof dat ik weer afdwaal!

Al met al heb ik weer een leuke dag gehad met Marja. Gezellig kletsen in de auto en dropjes eten want die hebben we natuurlijk meegenomen vanuit Holland. Of ik nog iets mis? Zeker wel, een lekkere stroopwafel of een stuk lekkere vette boterkoek. Al moet ik zeggen dat het gebak e.d. hier ook erg lekker is.
Maar volgende week zijn we alweer thuis.
Ander onderwerp. Hier ga ik nog niet aan denken. Voorlopig gaan we nog genieten van alles wat in de komende week op ons pad komt. Wat zal het zijn? Een ijsbeer? Of een eland of rendier? Het maakt niet uit. Alles is hier leuk en de moeite waard. Zelfs uit eten.