Dag 23

2 juni Andalsnes - Skjolden

Wat gaan we vandaag doen was de eerste vraag toen we om 9.30 uur het slaap uit onze ogen poetste.
Wandelen, zei Marja want iedereen die ons ons volgt rekent op een wandelverhaal.
Dit was de eerste dag dat ik dacht laat die volgers maar effe lekker zelf een stukkie wandelen.
Dus speciaal voor jullie ging ik wandelen, wetende dat Marja dat ook leuk vind trok ik mijn robuuste maat 47 wandelschoenen aan. Je snapt wel waarom ik nooit een misstap maak met zo’n maat schoenen.
We moesten eerst een stuk rijden want de keuze was gevallen op een gletsjerwandeling.

Een bevroren waterval, voor degene die dat nog niet weten. Briksdalsbreen heet die gletsjer. Wij ernaar toe in de auto over passen met haarspeldbochten en ontelbaar tegemoet komende campers, bestuurd door 65 plussers die verder niets meer te doen hebben dan alleen maar de wereld verkennen en daarbij het liefst midden op de weg rijden omdat ze op een bergpas niet langs de afgrond durven te rijden. Ik weet nu al, ik koop nooit een camper als ik 65+ ben. Ze praten dan vast ook zo over mij als ik op een bergpas rijd. Nee, ik pak dan mijn e-bike wel. Onderweg weer 2x met een Ferryboot naar de overkant.
Aangekomen bij de gletsjer en de auto geparkeerd eerst weer het zoveelste souvenier winkeltje bekijken.

Toen begonnen we met de wandeling hoor. Marja met haar zwakke knietjes hoopte dat ze het zou volhouden. En ik? Ik met knikkende knietjes omdat je nooit van tevoren weet hoe hoog het is waar je moet lopen en of het langs een afgrond is.

Maar het viel erg mee. We hadden geen last van onze knietjes en zijn naar de gletsjer gewandeld. Tot aan het hek want verder mochten we niet vanwege het gevaar van vallend ijs wat een mini tsunamie kan veroorzaken. Maar tot aan het hek en niet verder? Dat is een hele uitdaging om je daaraan te houden en dat lukt mij dan ook niet. Ik ben een meter voorbij het hek gelopen. En dat leverde een leuke foto op.

Het gekke is als je naar dat natuurwonder kijkt denk je voortdurend “wanneer valt er nou een stuk naar beneden”. Dat zou geweldig zijn om mee te maken maar helaas het bleef uit dat er een stuk vanaf brak.

Je kon ook met een karretje naar boven worden gebracht. We werden dan ook regelmatig ingehaald door die dingen waar alleen maar Japanse toeristen in zaten. Vriendelijk mensen hoor. Wanneer ze gedag zeiden en ik steeds antwoorde: “hey lazy tourist” bleven ze gewoon vriendelijk glimlachen. Of zou het uitlachen zijn geweest?

We hebben natuurlijk ook nog onze “trap workout” gedaan. Vandaag maar 97 treden, maar toch. Beter dan niets.

Enne…beter dan Basic Fit. Die sportschool van de reclame waarin Tatjana simic de hoofdrol speelde en je de eerste 3 maanden gratis kan sporten.
Wij hebben de naam omgedoopt naar “Nature Fit”. Sporten in de natuur en altijd gratis.

Eigenlijk realiseer ik me nu dat het weer allemaal onzin is wat ik hier schrijf en niets met de vakantie te maken heeft. Vakantie houden is ook zo inspirerend en relaxed. Tussendoor nog even een hamburger met een frisdrank gehaald. Echt geloof me, je tank volgooien met brandstof is voordeliger. We gingen weer laat terug naar de camping waar die stuga’s staan met leuke begroeide daken. Dat wil ik thuis ook wel op mijn afdak. De beheerder heeft me verteld hoe ik dat moet aanpakken. Het eerste project voor thuis is alweer verzonnen. We nemen de vakantie mee naar huis zei Marja. Morgen gaan we in het bos mos verzamelen. Daar hoef je niet naar te zoeken want het ligt er vol mee. Het Noorse onkruid kan je het wel noemen.

Dus…morgen weer wandelen. En vertrekken vanaf deze hartstikke mooie camping en op naar de volgende camping.